Kusursuz Kiracı Nasıl Bir Dizi? | 1. Bölüm Yorumu

İlk haftasında, yayınlanan birinci bölümü dört milyonu aşkın izlenmeye ulaşan Kusursuz Kiracı sezona etkili bir başlangıç yaptı. Bugün bu taze dizinin ilk bölümünü konuşacağız. Mona’ nın ailesini kaybetmesinin ardından yetimhaneye verildiği ve orada, kimselere güvenip bağlanmadan büyümeyi öğrendiği (çocuk gelişimi öğrenen yanlarım ağrıdı müdirenin söylediklerini izlerken, pedagojik hasar atağı geçirdim, böyle bir şey var olmadığı halde, anladınız siz) geçmişine dair edindiğimiz bilgilerden sonra şimdi dizinin içeriğinden biraz bahsedeceğim.

Klişe bir karşılaşma, klişe konuşmalar, klişe tartışmalar, klişe mecbur kalmalar, klişe bakışmalar falan derken sonsuza uzanan bir klişeler listesi ile karşı karşıya kalıyoruz. Serkay Tütüncü’nün canlandırdığı, etik olmayan davranışları düstur edinerek yaşamayı hayat tarzı edinmiş olan Yakup karakterini sevimsiz bulduğumu söyleyebilirim. Mona’ nın saf saf gülümseyerek baktığı ayıcık sahnesi vb. itemlere kanmadığımı belirterek, henüz kendisinden nefret etmedim. Ama bu etmeyeceğim anlamına gelmiyor tabii.

Son zamanlarda en çok Gelsin Hayat Bildiği Gibi dizisinde gördüğümüz sosyal mesaj tarzı, bu dizide de bariz şekilde mevcut. İş kaybetme korkusu olmadan adeta keyfi çalışan zengin göndermeleri, laf söz olur diyen apartman teyzesine hangi devirdeyiz çıkışı, kamu spotu ayarındaki sokak hayvanı besleme sekansı vs.

Mona yeni evine, daha doğrusu yeni yarı-evine, yerleşir yerleşmez karakterleri tek tek tanımaya başlıyoruz. Karşılaştığı her mahalle/apartman sakini önce garip garip konuşuyor, ürpertici hareketler sergiliyor ardındansa hiçbir şey yokmuş gibi gülüp konuyu kapatıyor, işi şakaya vuruyor.

Dizide Dilan Deniz gözüme çok güzel gözüktü, bir de itiraf etmeliyim ki elbise üstü ceket ve bot kombiniyle buram buram Çukur dizisindeki Sena koktuğu için bir kısa zaman yolculuğu da yaptım 2017-18’ lere. Saç rengi ve boyu, şekli falan da aynı olunca… Tabi bir de zor durumda kalarak o gün tanıştığı bir adamın evinde kalması paralelliği de var.

Mona’ nın çocukluğunu oynayan oyuncu iyi seçilmiş. Onun haricinde, ilk gece meselesi konuşulunca gördüğümüz flashback kesit o kadar canımı sıktı ki. “Bir Çocuk Nasıl Travmatize Edilir | Tüm Detaylarıyla!” tadındaki bir youtube videosunu andıracak sanırım karakterin tüm küçüklük çağı ve büyüme evresi.

Arada bir klasik komşu tartışmaları sahneleri ve çekimler sayesinde korku filmi unsuru olarak gözüken teyzenin aslında sıradan bir üfürükçü nine olduğunu göstermeleri gibi yaşananları normalize eden şeyler olsa da, dizi o absürd komediyle karışık müzikal havasını pek kaybetmiyor.

Mona’ nın, kendini playboy sanan sevgili ev arkadaşının arkasından kullandığı “sersem” hitabı ise o kadar eğreti ki. Sevgili senaristlerimiz ne zaman vazgeçerler acaba bu Amerikanvari yapay katkılardan.

Kalan sahnelere hızlıca bir değinmek gerekirse, sanane- banane kısmı güzeldi. Yakup’un yaptığı hırsızlıktan sonra pişkin pişkin konuşup üstüne bir de kötü bir niyetim yoktu şeklinde açıklama yaparak özür dilemesi ise rezalet. Mona hiç yeterli bir tepki vermedi bence.

Dizideki bunca garipliğe rağmen en gizemli gözüken karakter beyaz saçlı imajıyla Melisa Döngel’in canlandırdığı Leyla bence. Polis mi, dedektif mi, suçlu mu bilmiyorum ama kötü oyunculuğa rağmen karakteri ilgimi çekti. Konuşurlarken Mona’ nın “bir tuhaf her şey” demesi güzel bir özetti bu birkaç günlük serüven için. İkilinin gözlerinin dolduğu arkadaşlık konuşması ise duygusal anlamda sıfır etkileyiciydi. Hiç geçmedi.

Son olarak, diziyi çok sevmedim. Çok akıcı da bulmadım ama bu maske geyiğinin ortaya çıkma sürecini takip etmek için biraz daha devam ederim gibi gözüküyor, birkaç bölüm. O süre boyunca bölüm yorumlarında görüşmek dileğiyle.

Editör: Sümeyye Özmen – 07.09.2022