içinde

HavalıHavalı MuhteşemMuhteşem

SR-71 Blackbird Ne Kadar Hızlıydı?

Askeri U-2 casus uçakları, 1960 yılında, özellikle karadan havaya füzeler nedeniyle, Sovyet saldırısına karşı savunmasız hale geldiğinde, Başkan Eisenhower, minimal radar profille, daha önce gelmiş geçmiş herhangi bir hava aracından daha hızlı ve daha yüksek irtifalarda uçabilecek bir uçak inşa etmesi için Lockheed’e emir verdi.

Amaç açıktı: imkansızı inşa et ve hızlı yap.

İki ülke arasındaki ilişkiler, Domuzlar Körfezi, Küba üzerinde başka bir U-2’nin kaybedilmesi, Berlin Duvarı’nın dikilmesi ve Küba Füze Krizi gibi olaylar nedeniyle daha da kötüleşirken, geliştirilmiş bir casus uçağa umutsuzca ihtiyaç duyuluyordu.

Bu projenin birkaç çocuğu daha oldu.

Stratejik Keşif için SR-71—SR, A-12 Oxc4.art/Black Shield’in devamı niteliğindedir.

SR-71 ilk olarak 22 Aralık 196’da uçtu.

Bu uçağı tasarlamak, inşa etmek ve işletmek, dahil olan herkes için gerçek bir zorluktu.

Öncelikle SR-71’in tasarımında hiçbir bilgisayar kullanılmadı. Her bileşen bir hesap cetveli kullanılarak tasarlanmıştır.

Bu uçak hızlı, gerçekten hızlı olacak şekilde tasarlandı.

Bu uçağın ulaşabileceği hızlarda oluşan sürtünme ve ısı nedeniyle alüminyum eridiğinden, gövdede veya herhangi bir yerde Mach (uçağın ses oranına olan hızı) 3 uçuşunun ısısına maruz kalabilecek tek bir alüminyum parçası yoktur.

 

SR-71’in bir titanyum alaşımı kullanılarak yapılması gerekiyordu.

SR-71 Blackbird Pilotu Bob Gilliland

Sorun, ne Amerika Birleşik Devletleri’nin ne de müttefiklerinin önemli titanyum kaynaklarına sahip olmamasıydı. SSCB, dünyanın en büyük nadir metal tedarikçisi ve büyük miktarlarda titanyum üreten tek ülkeydi.

ABD, Üçüncü Dünya ülkeleri ve sahte şirketler aracılığıyla çalıştı ve sonunda SR-71’i inşa etmek için cevheri ABD’ye kaçırdı.

Bu kötü çocuğun gücü -J58 motoru- benzersizdi.

İşin püf noktası, uçuş sırasında bir turbojet motorundan bir turbo-ramjet motora geçmek, büyük miktarlarda oksijen açısından zengin havayı emmek ve motor çıkışını önemli ölçüde artırmak için yakmaktı.

Art yakıcı modunda, her bir J58, 14,514.96 kilograma kadar itme gücü üretebilir.

SR-71, birçok uç noktaya sahip bir makineydi. Örneğin, rutin görevler sırasında yüzey sıcaklıkları 300 santigrat dereceye ulaştığında, uçağın bileşen parçaları birkaç inç genişleyecektir.

Sonuç olarak, gövde panelleri yere gevşek bir şekilde oturacak şekilde inşa edildi.

Karakuş, havaalanına elek gibi sızdı!

Ve bariz riskten kaçınmak için, Shell tarafından Lockheed U-2 için geliştirilmiş son derece düşük uçuculuğa sahip özel bir yakıt olan JP-7’yi kullandı.

Uçağın kenarı atmosferik sürtünme ile ısınırken, yüksek irtifalarda uçmak, kokpitin dışındaki sıcaklığın eksi 51 santigrat derece olduğu anlamına geliyordu.

Sonuç olarak, pilotların özel olarak tasarlanmış uzay kıyafetleri giymelerine rağmen donmasını önlemek için ısının uçağın yüzeyine dağıtılması gerekiyordu.

Bu renk ısıyı hem yaydığı hem de emdiği için SR-71 siyaha boyandı.

Bu nedenle, “Karakuş” doğdu.

Radar profilini azaltmak için bazı önlemlerin alındığı ilk uçak olan SR-71’in içe bakan kanatçıklarının yan kirişi hem aerodinamik hem de görünmezlik içindir.

Ancak 34 yıllık uzun kariyeri boyunca bu çabalara rağmen, SR-71 Blackbird‘e, düşman kuvvetleri tarafından binlerce füze atıldı.

Ancak insanlı bir uçak için yedi dünya hız ve irtifa rekorunu elinde tutan bir uçak olarak, onları geride bıraktı.

Sürekli art yakıcıdayken Mach (uçağın ses oranına olan hızı) 3.2 nominal seyir hızında uçtu ve 85.000 fit orta irtifaya sahipti.

Ağabeyi A-12 dışında başka hiçbir operasyonel uçak bunu yapamazdı.

Uçağın rakipsiz hizmet siciline rağmen, ABD Hava Kuvvetleri’nin Soğuk Savaş sona erdikten sonra çalışmaya devam etmesi çok pahalıya patlıyordu.

SAM sistemlerinin gelişmesi, uyduların ve insansız hava araçlarının (İHA’lar) birincil hava keşif teknolojileri haline gelmesi de SR-71’in durumuna yardımcı olmadı.

Böylece, ABD Hava Kuvvetleri SR-71 filosunu 26 Ocak 1990’da emekliye ayırdı.

SR-71A (61-7980/NASA 844) en son 9 Ekim 1999’da Edwards AFB Air Show and Open House’da 80.100 fit ve Mach (uçağın ses oranına olan hızı) 3.21’de uçtu.

Bu, herhangi bir Blackbird’ün son uçuşuydu.

Lockheed Skunk Works’ün SR-71’in izinden gidecek ve konsepti birkaç kademe yukarı taşıyacak bir tasarım üzerinde çalıştığına dair söylentiler olsa da, bu havacılık efsanesini devirip deviremeyeceğini bekleyip görmemiz gerekecek.

Editör: Doruk Adakoğlu – 24.01.2023

Bu içerik hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorum yapabilir, oy kullanabilir ya da tepki seçebilirsiniz. Gönderinizi oluşturun!

Rapor Et

Uzman

Doruk Adakoğlu tarafından yazıldı

Ankara Üniversitesi Amerikan Kültürü ve Edebiyatı mezunu. Serbest çevirmen, yazar ve editör.

Ne düşünüyorsun?

Yorumlar

Bir yanıt yazın

    Karneyi Alanlar Patlamış Mısırları Hazırlasın! | Ara Tatilde Ailecek İzleyebileceğiniz Filmler Listesi

    8 Yıldır Komada Olan Kenan Işık’tan Sevindirici Haber