Herkesi Kısıtlayan Şu “Rezil Olmak” Konusuna Değinelim!

Öncelikle rezil ne demek kelime anlamını tanıyalım.

Rezil; utanılacak davranışları olan, aşağılık, alçak, bayağı. Çok rezil bir duruma düşmek.

Ne kadar kötü değil mi? Bize rezil olursun diyenlerin kelime anlamını bildiklerini hiç sanmıyorum. Bu iş eğitimle de olmuyor. Eğer içinizde böyle bir şey varsa ve size bu durum eskiden beri yapılıyorsa maalesef siz de başkalarına yapıyorsunuz. O yüzden yetişme tarzı, aile ortamı çok önemli ama her şey kişinin kendisinde bitiyor.

El alem ne der? Çoğumuzun bunu ara ara söylediğine eminim ya da çevresindeki insanlardan duyduğuna. İnsanlar bir şey söyler diye diye çoğu şeyimizi ertelemedik mi zaten? Buna karşı çıkıyoruz ama önemli olan bizim o ‘el alem’ içinde yer almamamız. Eğer biz de oradaysak başkasına söz söyleme hakkımız geçerliliğini yitiriyor.

Rezil oldum, rezillik gibi kelimeleri istemeden de olsa maalesef çok kullanıyoruz. Gelin birkaç örnekle gösterelim.

1. Üniversite Sınavı!

Muhakkak şu lafı duymuşuzdur. “Üniversiteyi kazanamazsam rezil olacağım. Bir sınavı yapamadı diyecekler arkamdan.” Bırakın desinler. Sizin hayatınızın ipleri onların elinde mi? Niye hayatlarımıza bu kadar karışmalarına izin veriyoruz. Hayat senin hayatın. Evet, bugün kazanamamış olabilirsin ama bu yarın kazanamayacağın anlamına gelmez. Kimsenin bu yolda sana dediklerine kulak asma. Sadece çok çalış ve başarılı ol. Ya bir daha kazanamazsam? Olabilir. Sakın herkese rezil olurum diye düşünme. Emin ol bu hayatta utanılması gereken o kadar konu var ki senin ki yanından bile geçemez.

2. Genç Yaşta Evlenmek! 

Bir tanıdığım vardı. 21 yaşında ve üniversite okuyordu. Aynı yıl sevgilisiyle evlenmeye karar verdi. İki tarafın ailesi de bu durumu onayladı. Hem eğitimlerine devam edecekler hem de birlikte bir yuva kuracaklardı. Fakat o sıralar tanıdığım kızdan şu cümleyi duydum. ‘Akrabaların çoğu bana imalı sözler söyleyip ailemi arıyorlar. Evlenmek için biraz daha bekleyememiş miyim? Niye acele ediyormuşum? Ben de bu yüzden kendimi küçük bir alana sıkışmış hissediyorum. Utanıyorum!’ demişti. Utanmak? nereden çıktı diye sorduğum da ise ‘Sadece nikah yapacağız. Düğün yaparsam rezil oluruz.’ dedi. İşte o dakikadan sonra bu konuda ne kadar öfkeli olduğumu anladım. Kimin haddine? diye bağırmak geldi içimden. Çok konuştum, tavsiyeler verdim fakat o hayalindeki düğünden vazgeçip sade bir nikah yaptı. Niye bu kadar kafasına taktığını düşündüm sonraları. Ailesini zor durumda bırakmamak için, millet arkasından laf etmesin diye, aman rezil olmayayım diye…

Bu hayata sadece bir kere geliyoruz. Kim ne derse desin istediğimiz gibi yaşayalım. Bu verdiğim sadece küçük bir örnekti. Üzülüyorum. Üzülüyorum çünkü hayalindeki düğünü gerçekleştiremedi. Evlenen kişi bir çocuk değildi. Ailesi de yanındaydı. Neden evleniyor diye rezil olsun ki? Bu tarz saçma düşüncelere maalesef gelemiyorum. Siz de geç olmadan istediklerinizi gerçekleştirin. Yoksa zaman geçince her şey için daha zor oluyor.

3. Yere Düşmek!

Çocukken bile yere düştüğümüz zaman etrafımızdaki çocukların gülüşleri arasında kaldık. Bizle dalga geçer gibi kahkaha attılar. Peki yere düşen çocuk ne yaptı? Canı acıdığı halde ağlamayı unutup, utandı. ‘Eyvah rezil oldum!’ bile dedi. Hayır çocuk, sen utanmamalısın. Çünkü sen utanılacak bir şey yapmadın. O an içinden ne geliyorsa öyle davranmalısın. Ağlamamak için kendini sıkma, ağla. Çünkü sen de bir daha çocukluk yıllarına geri dönemeyeceksin.

Ne acı ki çocukluktan beri beynimize yer edinmiş bu düşünce. Büyüyünce de hep bir adım atmaya korkuyoruz. Sonu ne olur diye düşünüyoruz.

4. Dans Etmek ve Şarkı Söylemek!

Aile arasında veya başka bir yerde şarkılar söyleyip dans etmek istiyoruz. Mesela bir düğüne gittik. Arkada eğlenceli bir müzik. Kalkıp dans etmek istiyoruz. Ama karşımızda hemen o yüzleri görüyoruz. ‘Hanım hanım otur. Kocaman kız oldun. Millete rezil mi edeceksin bizi?’ sesleriyle ya ailen sana engel oluyor ya da başkaları. Dans etmeye, şarkı söylemeye bile sonradan çekinir oluyoruz. Ya haklılarsa ya herkese rezil olursam? diye düşünceler ardı sıra geliyor. Ve hayatımız boyunca nereye gidersek gidelim bu aklımızdan çıkmıyor. Gelecek nesillere de utangaç ve çekingen çocuklar bırakıyoruz. Aferin bize. Aferin bize bunu yaşatanlara!

Lütfen ama lütfen bu düşünceden kurtulun. Siz zaten nerede ne yapacağınızı bilirsiniz. Kimsenin sizi yönlendirmesine izin vermeyin. Bu yanlış düşünce de olanlar aileniz bile olsa onlarla oturup konuşun.

Umarım hepimiz bu düşünceden sıyrılıp hayatlarımıza istediğimiz gibi devam ederiz.

Editör: Zehra Garipli – 30.09.2022