Shakespeare’in İçimize İşleyen 10 Eserinden Alıntılar

William Shakespeare (26 Nisan 1564 (vaftiz) – 23 Nisan 1616), İngiliz şair, oyun yazarı ve oyuncu. Genelde İngiliz dilinin en büyük yazarı ve dünyanın en iyi dram oyun yazarı olarak kabul edilir. İngiltere’nin ulusal şairi ve “Avon’un Ozanı” olarak da bilinir. Günümüze ulaşan eserleri, bazı ortaklaşa yazılanlarla birlikte 38 oyun, 154 sone, iki uzun öykü şiir ve birkaç diğer kaynağı belirsiz şiirlerden oluşur. Oyunları hemen hemen dillere çevrildi ve öteki oyunlardan daha çok sergilendi.

Shakespeare, Stratford-upon-Avon’da doğdu ve büyüdü. 18 yaşında, Anne Hathaway ile evlendi ve üç çocuğu oldu: Susanna, ikizler Hamnet ve Judith. 1585 ile 1592 arası, Londra’da bir aktör, yazar ve Lord Chamberlain’s Men (sonraki adı King’s Men) adında bir tiyatro şirketinin sahibi olarak başarılı bir kariyere başladı. Ölmeden 3 yıl önce 1613’te, 49 yaşındayken Stratford’da emekli oldu. Shakespeare’in kişisel yaşamına dair bazı kayıtlar günümüze ulaşmıştır. Fiziksel görünüşü, cinsel yönelimi, dini inançları, ve başkaları tarafından yazılıp ona atfedilen eserler olup olmadığı hakkında hala şüpheler vardır

1) Atinalı Timon:

Hiçlikte, her şeyi bulacağım.

Kendi yüreğin Yıktı yere seni; kendi iyiliğine kurban gittin!

2) Romeo ve Juliet

“Yeni bir ateş söndürür başkasının yaktığını, yeni bir acıyla hafifler eski bir ağrı.”

Öğret bana, nasıl unutulur düşünmek?

Ah, görünüşte öyle nazik olan aşk nasıl da zalim ve hoyrat oluyor denenince!

“Erkeklerde inanç, bağlılık, dürüstlük arama; Hepsi yalancı, kötü, hepsi içten pazarlıklı.”

Yarayla alay eder, yaralanmamış olan.

3) Hamlet:

“Kendi içindeki dikenler kanatsın vicdanını!”

Yaz, aklım, yaz defterine, yaz şunu: Güler yüzlü, hep güler yüzlü bir insan Zehirli bir yılan da olabilir.

Var olmak mı, yok olmak mı, bütün sorun bu!

“inanıyorum söylediğini candan söylediğine ama bugünkü karar, yarın bozulur çok kez. kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak, en çabuk unuttuğumuz şeydir, ne yapsak. madem ki bu dünya bile yok olacak bir gün, sevginin bitmesine insan, neden üzülsün. aşk mı kaderi kovalar kader mi aşkı? daha kimseler çözemedi bu bilmeceyi…”

4) Macbeth

“En uzun gecelerin de bir sabahı vardır.”

Kulağımıza soktukları umudu Söküp alıyorlar yüreğimizden.

5) Othello

Bu kıskançlık denilen şey, kendi kendini peydahlayan, Kendi kendini doğuran bir canavardır.

Hangi yara birdenbire iyileşmiştir?

6)Venedik taciri

”Söyle nerede doğar sevda? Gönülde mi, akılda mı? Neyle beslenir o böyle?”

7) Bir yaz gecesi rüyası

”Asla dikensiz olmazmış gerçek aşkın yolu.”

Boşuna dememişler aşkın gözü kördür diye! Bir aşık, olup biteni değil, görmek istediğini görür…

8) Yanlışlıklar komedyası

Dilim onu lanetlerken, kalbim onu davet ediyor.

9) Kral Lear

“Oysa benim ruhumda savaş var. Durmadan ölüyor içimdeki insanlar.

Zamanımızın laneti bu: Deliler gösteriyor körlere yolu.

10) Fırtına

Cehennem boş. Bütün şeytanlar burada.”

Editör: Astropower – 14.08.2022