Bahçeli evlerden çıkıp apartmanlara geçince bu duruma alışmak da zor oluyor. Kimi adapte olsa da, kimi de bağımsız yaşıyormuş gibi aklına estiğince davranıyor. Hal böyle olunca da kavga ve anlaşmazlık kaçınılmaz oluyor.
Misal başlıca sorun halı çırpmak. Özellikle üst katta yaşıyorsanız o halı çırpılmayacak arkadaş. Çamaşır asanı var, yemek yiyeni var. Bir de hiçbirine sahip olamayan var. Yani yerle bütün yaşayıp güneşe bile hasret kalan.
Güzel uyarmalar yetmezse, balkon savaşları başlar. O da yetmezse selam kesilir, tavır konur. O da olmadıysa mektup yazılır. O da mı olmadı? İş mahkemeye kadar gider. Apartmandan çok mahkeme salonlarında görmeye başladıysanız komşuları, orada komşuluk ölmüş demektir. Üzerine bir helvası eksik.
Günümüzde ev kiraları ve fiyatları tavan yapınca başka eve çıkmak da imkansız hale geliyor. Eğer iş mahkemeye vardıysa iş gerçekten çok zor. Keşke bütün sorunlar bir mektup ile hal olsa. Mektubu alan durumun farkında olsa, o halıyı çırpmasa, apartman/site sakinlerine daha hoşgörülü olsa ne şahane olur. Kimsenin tadı kaçmadan yaşasak, paylaştığımız selama geri dönsek keşke.. Çırpılan halının tozları yerine şen kahkahalar yayılsa güzel olmaz mı? Sadece biraz hoşgörü. Gerisi zaten gelir.