Deney: Rastgele Gürültü Simülasyonu İnsanların Daha İyi Öğrenmesini Sağlıyor

İş yerinde veya ders çalışırken arka planda ne var? Belki bir podcast, bir tür müzik ya da tam bir sessizlik? Kanıtlar, belirli müzik türlerinin öğrenme çabalarımıza yardımcı olabileceğini veya gerçekten engelleyebileceğini gösteriyor. Gelecekte elbette daha iyi bir yol bulunabilir. Lakin bu deney, şimdilik yüzyılın gözdesi sayılıyor.

Geçmiş araştırmaları inceleyen yeni bir çalışma, rastgele, yapay olarak üretilen gürültünün beynin daha iyi öğrenmesine yardımcı olma potansiyeline sahip olduğunu ortaya koyuyor. Nasıl yani? Rastgele gürültünün, beynin yeni bilgileri alma yeteneğini artırarak öğrenmeye yardımcı olduğu düşünülmektedir. Kısacası bu deney, beynin yeni yollar ve bağlantılar oluşturmasına yardımcı olmaktadır. Dolayısıyla bu yeni bir tekniktir.

Bu deney; bir kişinin kafa derisine elektrot yerleştirmeyi ve beynin belirli bölümlerinden zayıf elektrik akımları geçirmeyi içerir.

Avustralya’daki Edith Cowan Üniversitesi’nden nörolog Onno Van Der Groen; “Öğrenme üzerindeki etki umut verici” diyor. “Öğrenmeyi hızlandırabilir ve nörolojik rahatsızlıkları olan insanlara yardımcı olabilir.” “Örneğin, öğrenme güçlüğü çeken insanlar bunu öğrenme oranını artırmak için kullanabilirler. Ayrıca felç ve travmatik beyin hasarı gibi görme kusurları olan kişilerde de denenmiştir.”

Genel olarak, çalışma dönemleri sırasında beyin simülasyonunu eklemek öğrenmeyi iyileştirebilir ve tedaviden sonra da dikkat konusunda yardımcı olabilir. Geçmiş araştırmalara dayanarak, deneyin iki etkisi olabilir: deney uygulanırken öğrenmenin arttırıldığı ‘akut’ bir etki ve deneyin kullanımı durdurulduktan sonra bile gelecekte bilişsel performansın iyileştirilebileceği daha uzun vadeli, modüle edici bir etki gibi.

Araştırmacılar, araştırmaların deneyin görsel algıyı artırabileceğini, yeni bilgileri daha verimli bir şekilde öğrenmemize ve odaklanma yeteneğimizi geliştirmemize yardımcı olabileceğini gösterdiğini bildirdi. Aynı zamanda bu olay, beynin hasar görebileceği veya hasardan kurtulabileceği alanlarda da faydalıdır.

Ancak inceleme, deneyin her durumda çalışan bir araç olmadığını da belirtiyor; sonuç olarak beynimizi süresiz olarak düzeltmeye devam edemez. Çünkü bazı senaryolarda ve bazı yaş gruplarında, elektriksel gürültünün uygulanması beyni hiç etkilemiyor gibi görünüyor.

Van Der Groen; “Bir süper matematikçinin matematiksel becerilerini geliştirmeye çalıştıkları bir vaka çalışması var” diyor. “Onunla, performansı üzerinde pek bir etkisi olmadı, çünkü muhtemelen o bölgede zaten en iyi performans gösteren birisi olduğunu düşünüyorum.” “Ama yeni bir şey öğreniyorsanız elbette kullanılabilir,” dedi.

Bu çalışma incelemesinden açıkça anlaşılan şey, bu rastgele gürültü uyarımının, öğrenme devam ettiği sürece, en azından uygulamanın bazı insanlarda bazı olumlu etkileri olabileceği yönündedir. Bu, gelecekteki araştırmalar açısından çok fazla potansiyel olduğu anlamına da gelir.

Deneyin bir diğer avantajı, çalışması için karmaşık bir laboratuvar kurulumuna ihtiyaç duymamasıdır. Araştırmacılar, gelecekte insanların herhangi bir yardım almadan kullanabilecekleri kitler geliştirmenin mümkün olabileceğini de söylüyor. Sonunda, iş gününüzün müziğinin yerini bile alabilir.

Van Der Groen, “Konsept nispeten basit” diyor . “Bir pil gibi: akım artıdan eksiye gidiyor, ama aynı zamanda kafanızdan da geçiyor.” “Ekipmanı insanlara gönderdiğimiz bir çalışma üzerinde çalışıyoruz ve onlar her şeyi uzaktan kendileri uyguluyorlar. Dolayısıyla bu açıdan kullanımı oldukça kolay.”

Peki siz bu deney hakkında ne düşünüyorsunuz? Ülkemizde uygulama alanı olarak ‘öğrenme güçlüğü çeken bireylerde’ kullanılırsa ne gibi sonuçlar doğurabilir?

Editör: Sümeyye Özmen – 10.09.2022